Przeciwwskazaniem do pierwotnego szczepienia BCG są wszystkie choroby okresu noworodkowego oraz wcześniactwo.

Poza okresem noworodkowym przeciwwskazania do szczepień sta­nowią: ostre choroby zakaźne, gruźlica, choroby górnych dróg odde­chowych, układu krążenia, ośrodkowego układu nerwowego, choroby alergiczne, cukrzyca w stanie niewyrównanym, stany gorączkowe o niejasnej przyczynie, stany zapalne skóry i tkanki podskórnej, bia­łaczki i nowotwory, niektóre choroby nerek.

W większości są to przeciwwskazania przejściowe.

Przeciw krztuścowi nie szczepi się dzieci z podanymi w wywiadach drgawkami oraz po przebytej chorobie ośrodkowego układu nerwowego.

Szczepienia nie objęte kalendarzem szczepień

Szczepienia przeciw durowi brzusznemu prowadzone są wśród grup ludności najbardziej narażonych na zakażenie. Decyzję o przeprowadzeniu szczepień podejmuje Państwowy Wojewódzki Ins­pektor Sanitarny, który może zarządzić szczepienie dzieci po ukończe­niu 4 lat, a w przypadku szczególnego zagrożenia także dzieci po ukończeniu 2 lat i osób dorosłych do 60 r. życia.

Szczepionka przeciwdurowa zawiera zabite pałeczki durowe. Wstrzy­kuje się ją podskórnie dwukrotnie w odstępie miesiąca i po raz trzeci po roku. Szczepienia przypominające w odstępach 3-5 lat. Po szczepieniu może wystąpić niewielki odczyn, zarówno miejscowy, jak i ogólny.

W ostatnich latach coraz liczniejsze są doniesienia o szczepieniach przeciw śwince (nagminnemu zapaleniu ślinianek przyusznych).

Do uodpornienia przeciw śwince stosowane są 2 typy szczepionek: z zarazków zabitych oraz z zarazków żywych o osłabionej zjadliwości. Badania prowadzone w byłym ZSRR wykazały, że. wysoki poziom przeciwciał utrzymuje się przez okres 5 lat po podaniu szczepionki zawierającej zarazki żywe. Szczepienie należy powtarzać co 5 lat.

Kolejność szczepień regulują przepisy zawarte w kalendarzu szczepień, który jest zmienny, co roku aktualizowany.