Szczepionka przeciw wirusowemu zakażeniu wą­troby typu B zawiera antygen powierzchniowy wirusa hepatitis B. Szczepieniem objęto dzieci urodzone przez matki zarażone wirusem HBV.

Szczepionka potrójna błoniczo-tężcowo-krztuścowa (Di-Te-Per) składa się z anatoksyny (toksyny pozbawionej szkodli­wego działania) błoniczej, anatoksyny tężcowej i z zabitych pałeczek krztuśca. Szczepienie podstawowe obejmuje 3 wstrzyknięcia po 1 ml, w odstępach 6 tygodni. Dawka przypominająca, mająca utrwalić odporność i podnieść uzyskany poprzednio poziom przeciwciał, wynosi również 1 ml. Szczepionkę podaje się głęboko podskórnie.

Przy rewakcynacji, czyli ponownym szczepieniu, począwszy od 6 r. życia, szczepionkę Di-Te-Per zastępuje Di-Te składająca się z anatoksyn: błoniczej i tężcowej.

Obie wyżej wymienione szczepionki dają niewielki odczyn poszcze- pienny. Odczyn ogólny wyraża się niewysoką gorączką utrzy­mującą się 1-2 dni, czasami wymiotami i lekką biegunką, odczyn miejscowy — nieznacznie lub miernie nasilonym stanem zapal­nym w miejscu wstrzyknięcia.

Szczepionka przeciw chorobie Heinego-Medina, czyli nagminnemu porażeniu dziecięcemu lub poliomyelitis, zawiera 3 typy żywych zarazków o osłabionej zjadliwości wirulencji. Podaje się ją doustnie 3-krotnie jednoczasowo ze szczepionką Di-Te-Per. Obowią­zuje również szczepienie przypominające między 19 i 24 miesiącem życia w 6 oraz w 11 r. życia. Nie wywołuje odczynu poszczepiennego.

Szczepionka przeciw odrze składa się z żywych, osła­bionych (atenuowanych) zarazków. Podaje się ją jednorazowo podskór­nie. Wywołuje niewielki zapalny odczyn miejscowy. W pewnym odsetku przypadków (10-20% wg różnych autorów) może wystąpić odczyn ogól­ny w postaci niezbyt wysokiej gorączki, wykwitów na skórze, lek­kiego kaszlu. Powyższe objawy nie trwają na ogół dłużej niż 1-2 dni. Uzyskana odporność utrzymuje się przez szereg lat. Biorąc pod uwagę okres, w jakim stosuje się szczepienia na szeroką skalę, jest jeszcze za wcześnie, aby orzec, że uzyskana tą drogą odporność jest równie trwała, jak po przechorowaniu odry.

Szczepionka przeciw różyczce składa się z żywych (atenuowanych) zarazków. Podaje się ją jednorazowo podskórnie dziewczętom w 13 r. życia. Wywołuje ona niewielki zapalny odczyn miejscowy.

Warunkiem uzyskania odporności po omówionych szczepieniach jest właściwe przechowywanie szczepionek i prawidłowa technika szcze­pień. Szczepionki powinny być przechowywane w temperaturze 4- 10°C, bez dostępu światła i przez czas ściśle określony od daty produkcji.