W zachorowalności dzieci i młodzieży obok wypadków i urazów (prowadzących często do trwałego kalectwa) przeważają cho­roby układu oddechowego. W wieku niemowlęcym, dziecięcym i mło­dzieńczym ma swój początek znaczna część stanów niepełnosprawności i inwalidztwa. Ich przyczynami wyjściowymi są wady rozwojowe, czę­sto uwarunkowane genetycznie, uszkodzenia okołoporodowe oraz wypadki i urazy.

Zachorowalność na choroby zwane ostrymi chorobami za­kaźnymi wieku dziecięcego, przeciw którym prowadzi się szcze­pienia ochronne, wybitnie obniżyła się (nawet w ostatnich la­tach), na co wskazują uzyskane wskaźniki.

Najpoważniejszym problemem epidemiologicznym jest nadal wiru­sowe zapalenie wątroby. Zachorowalność wywołana szerzą­cym się drogą pokarmową wirusem A (ok. 79% zachorowań) jest naj­większa w wieku szkolnym (zwłaszcza w grupie 10 — 14 lat). Sprzyjają jej niedostateczne warunki higieniczno-sanitarne w większości szkół w Polsce.

Gruźlica, pomimo niewątpliwych sukcesów w jej zwalczaniu, zwłaszcza wśród dzieci, stanowić może nadal wysokie ryzyko zachoro­wania przy zaniedbaniach profilaktycznych lub dotyczących szczepień ochronnych albo badań osób dorosłych sprawujących opiekę nad ze­społami dziecięcymi lub nauczającymi takie zespoły.

Medycyna wieku rozwojowego

Medycyna wieku rozwojowego łączy ochronę macierzyństwa i zdro­wia kobiet z interdyscyplinarną ochroną rozwoju i zdrowia dzieci oraz młodzieży, w różnych aspektach medycznych i społecznych. Zakłada zwłaszcza kompleksową opiekę zdrowotną nad populacją w wieku roz­wojowym: „od poczęcia do poczęcia”. Uważa się za niezbędne zapew­nienie nadzoru medycznego: nad zdrowiem przyszłych matek już od najwcześniejszego okresu ciąży, nad przebiegiem porodu oraz nad zdrowiem noworodków, niemowląt, dzieci oraz młodzieży — do czasu uzyskania przez nich pełnej dojrzałości fizycznej (w wieku ok. 18 lat) — a także nad zdrowiem rodziny.

Medycyna wieku rozwojowego podkreśla uzależnienie sytuacji zdro­wotnej populacji w wieku rozwojowym od warunków ekonomiczno-społecznych i ekologicznych i od świadomego udziału zarówno ca­łego społeczeństwa, jak i indywidualnych osób w ochronie najmłod­szych grup ludności przed współczesnymi zagrożeniami.