Zaburzenia emocjonalne i przystosowawcze u małych dzieci

Zaburzenia emocjonalne i przystosowawcze są to bezpośrednie i na ogół przemijające reakcje sytuacyjne u niemowląt i u dzieci do 5 r. życia, występujące w odpowiedzi na niekorzystne warunki środo­wiskowe.

Zaburzenia emocjonalne. Przyczyną ich jest z reguły zła at­mosfera domu, która nie zapewnia dziecku spokoju i poczucia bezpie­czeństwa, a także nadmiernie lękowa i zbyt opiekuńcza lub odrzucają­ca emocjonalnie postawa matki.

Obj a wy. Zaburzenia emocjonalne u dzieci do 5 r. życia przejawia­jÄ… siÄ™ głównie zwiÄ™kszonÄ… reaktywnoÅ›ciÄ… ukÅ‚adu wegetatywnego, a niekiedy nawet i zakłóceniami pracy poszczególnych narzÄ…dów. U dzie­ci zdrowych fizycznie i rozwiniÄ™tych dobrze umysÅ‚owo stwierdza siÄ™ brak apetytu, wymioty, biegunki, zaparcia, zaburzenia snu (trudne i dÅ‚ugie zasypianie, powierzchowny, krótki lub przerywany sen), lÄ™ki i krzyki nocne itp. Do tych objawów doÅ‚Ä…czajÄ… siÄ™ rozmaite reakcje emocjonalne, jak pÅ‚aczliwość, napady lÄ™ku w dzieÅ„, z niepokojem ru­chowym, pÅ‚aczem, zbledniÄ™ciem skóry twarzy, rozszerzeniem źrenic, przyspieszonÄ… akcjÄ… serca, popuszczaniem moczu lub kaÅ‚u „itp. MogÄ… też pojawić siÄ™ napady zÅ‚oÅ›ci i agresji, najczęściej poÅ‚Ä…czone z krzy­kiem, tupaniem, pluciem, próbÄ… podrapania lub bicia rodziców czy sa­mego siebie, uderzaniem gÅ‚owÄ… o Å›cianÄ™ lub podÅ‚ogÄ™ – w odpowiedzi na zakazy. U niemowlÄ…t i 2-, 3-letnich dzieci wystÄ™puje także zanoszenie siÄ™ (napady afektywnego bezdechu) pod wpÅ‚ywem bÅ‚ahego bodźca zewnÄ™trznego: przy nasilonym pÅ‚aczu dziecka dochodzi do przedÅ‚użonego wdechu z charakterystycznym tzw. pianiem. Na szczycie wdechu dochodzi zwykle do zatrzymania oddechu z sinicÄ…, a nawet z drgawkami mięśni twarzy.

Leczenie. Zaburzenia emocjonalne ustępują zwykle bez leczenia, jeśli rodzice względnie szybko skontaktują się z lekarzem i uregulują swe wzajemne układy domowe, do czego niekiedy potrzebna jest po­moc poradni rodzinnej. W przeciwnym razie emocjonalne, proste reak­cje dziecka ulegają wzmocnieniu i z czasem mogą stać się zalążkiem reakcji nerwicowych i nerwic.

Zaburzenia przystosowawcze są spowodowane najczęściej sytua­cją urazową, np. naglą rozłąką z matką i zmianą środowisk^, jak od­danie dziecka do żłobka (zwłaszcza tygodniowego), do przedszkola lub szpitala, do Domu Dziecka itp.

Objawy. U dzieci pozbawionych nagle opieki matki może wystą­pić tzw. „zespół rozÅ‚Ä…ki” (choroba sieroca), w którym wy­różnia siÄ™ 3 fazy. zależne od czasu trwania rozÅ‚Ä…ki. I faza — prote­stu – dziecko szuka matki, jest peÅ‚ne niepokoju i nieustannego pÅ‚a­czu. Faza II- rozpaczy – narasta apatia bÄ…dź pobudzenie psy­choruchowe. niechęć do nawiÄ…zywania kontaktów spoÅ‚ecznych, zabu­rzenia snu i Å‚aknienia, odrzucanie podawanych mu zabawek. W fa­zie III nastÄ™puje rezygnacja, zobojÄ™tnienie, pojawiajÄ… siÄ™ cechy autystyczne – formy samozaspokojenia w postaci ssania palca, monotonnego kiwania siÄ™ na boki lub do przodu, masturbacji, izolacji od otoczenia, braku zainteresowania czymkolwiek przy braku pÅ‚aczu i braku kontaktu sÅ‚ownego.

Przy objawach „zespoÅ‚u rozÅ‚Ä…ki” dziecko powinno jak najszybciej (już w I fazie) wrócić pod opiekÄ™ matki lub przynajmniej widywać jÄ… czÄ™sto, jeÅ›li np. przebywa dÅ‚użej w szpitalu. W sytuacjach, gdy powrót matki jest z różnych wzglÄ™dów niemożliwy, dzieckiem powinna opieko­wać siÄ™ inna, znana mu osoba, która potrafi zastÄ…pić matkÄ™, gdyż na­rastajÄ…ce objawy „zespoÅ‚u rozÅ‚Ä…ki”, zwÅ‚aszcza fazy III, stajÄ… siÄ™ już nieodwracalne.

Both comments and pings are currently closed.

Comments are closed.