Objawy zależą od umiejscowienia i rozległości uszkodzenia tkanki mózgowej, a przede wszystkim od stopnia jej rozwoju w momencie za­działania czynników uszkadzających ośrodkowy układ nerwowy. Naj­częściej są to porażenia lub niedowłady kurczowe (spa- styczne), które cechują się ograniczeniem siły i ruchomości mięśni szkieletowych, z jednoczesnym wzmożeniem napięcia mięśniowego i odruchów fizjologicznych w obrębie jednej kończyny (zwykle górnej), częściej obu kończyn dolnych (choroba Little’a), albo też „kończyny górnej i dolnej po jednej stronie ciała (porażenie lub niedo­wład połowiczy). Najcięższą postacią mózgowego porażenia dzie­cięcego jest porażenie lub niedowład wszystkich czterech kończyn i mięśni grzbietu (obustronne porażenie połowicze), połą­czone zwykle ze znacznym lub głębokim upośledzeniem umysłowym. Istnieją również mieszane postacie mózgowego porażenia, które doty­czą wielu układów ośrodkowego układu nerwowego, w tym układu pozapiramidowego, móżdżku itd.

Leczenie polega na jak najwcześniej rozpoczętych ćwiczeniach us­prawniających, których rodzaj i zakres ustala poradnia neurologiczna po dokładnym przebadaniu dziecka. Ćwiczenia muszą być prowadzone codziennie w domu przez rodziców według programu podanego przez lekarza, psychologa i rehabilitanta, którzy okresowo kontrolują stan zdrowia dziecka. Tylko takie codzienne, systematyczne postępowanie lecznicze ma istotny wpływ na stopniowe zmniejszanie się kalectwa i zapobieganie wtórnym zniekształceniom kostno-stawowym. Przyczynia się też do pewnego postępu czynności umysłowych dziecka, jeśli wyka­zuje ono objawy niedorozwoju umysłowego (rozwój umysłowy wielu dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym jest prawidłowy lub nieco poniżej wieku metrykalnego).