Wiele stanów chorobowych w obrębie układu moczowego przebiega u dzieci bez uchwytnych objawów lub z mało charakterystycznymi ob­jawami zlokalizowanymi poza układem moczowym. Należą do nich: brak łaknienia, wymioty, nawracające biegunki, u noworodków i mło­dych niemowląt żółtaczka, brak przyrostu masy ciała i zwolnione tem­po wzrastania, bóle i wzdęcia brzucha, drgawki, niedokrwistość, nad­ciśnienie, nie poddająca się leczeniu krzywica, nie wyjaśnione stany podgorączkowe lub gorączkowe, skłonność do odwodnienia, a u star­szych dzieci wzmożone pragnienie.

Bardziej charakterystyczne objawy chorób dróg mo­czowych i nerek to apatia, łatwe męczenie się, zaburzony sposób odda­wania moczu, jak np. ciągłe lub zbyt rzadkie oddawanie moczu, ból lub wysiłek przy oddawaniu moczu, parcie na pęcherz, popuszczanie albo bezwiedne oddawanie moczu, obrzęki, zwiększona lub zmniejszo­na dobowa ilość moczu w stosunku do prawidłowej dla danego wieku ilości, konieczność oddawania moczu w nocy. Ilość moczu wydalanego w ciągu dnia powinna być 2 — 3 razy większa niż w nocy. Jeśli nocna porcja moczu stanowi więcej niż połowę ilości oddawanej w ciągu dnia, przemawia to za przewlekłą niewydolnością nerek i stanowi wczesny jej objaw. Zmiana barwy moczu, zmętnienie lub wystąpienie przykrego, ropnego zapachu mogą również nasuwać podejrzenia cho­roby układu moczowego.