Wynicowanie pęcherza. Jest to wada rozwojowa polegająca na wpukleniu się otwartego pęcherza moczowego przez ubytek w powło­kach brzusznych, w okolicy nadłonowej. Leczenie, trudne i nie w pełni skuteczne, polega na kilku etapach zabiegów operacyjnych i za­pobieganiu zakażeniom.

Pęcherz neurogenny jest to choroba układu nerwowego, przebie­gająca z zaburzeniem unerwienia pęcherza. Najczęściej u dzieci jest spowodowana wrodzonym uszkodzeniem rdzenia kręgowego. Przy usz­kodzeniu wyższych odcinków rdzenia powstaje pęcherz neuro­genny spastyczny (kurczliwy), przy uszkodzeniu niższych odcin­ków pęcherz neurogenny wiotki.

U dzieci z rozszczepieniem kręgosłupa (najczęstsza przyczyna uszko­dzenia rdzenia) zaburzenia czynności pęcherza są zmienne; objawy podrażnienia i stan spastyczny pęcherza mogą poprzedzać jego poraże­nie i niedowład, czyli atonię. Zaleganie moczu w pęcherzu powoduje w nim wzrost ciśnienia, co często prowadzi do odpływów pęcherzowo-moczowodowych, postępującego poszerzenia moczowo­dów i miedniczek nerkowych oraz uszkodzenia nerek.

Najczęstszymi obj a wami są: nietrzymanie moczu lub ciągłe odda­wanie moczu, moczenie nocne, niekiedy bóle przy oddawaniu moczu. Czasami współistnieje nietrzymanie kału, niedowłady kończyn dol­nych, zniekształcenia kończyn, zaburzenia czucia.

Leczenie polega na zapobieganiu zakażeniom układu moczowego i na leczeniu zazwyczaj częstych nawrotów. Zalecane jest częste opróż­nianie pęcherza za pomocą tłoczni brzusznej (poprzez parcie), pomoc­ne jest cewnikowanie pęcherza kilka razy w ciągu doby.

Przetrwały moczownik jest to wada rozwojowa polegająca na wy­tworzeniu się powrózka biegnącego na zewnątrz pęcherza do pępka. Jeśli zarośnięcie tego powrózka nie jest całkowite, z pępka wydobywa się wydzielina śluzowa lub ropna. Odcinek moczownika przy pęcherzu może ulec zwyrodnieniu nowotworowemu.