Zastawka cewki. Wada ta, występująca u chłopców, polega na obecności zwykle w tylnej części cewki cieniutkiego płata tkankowe­go, który utrudnia wydalanie moczu. Powoduje to już od okresu życia płodowego poszerzenie cewki moczowej ponad zastawką, wzrost ciś­nienia w pęcherzu moczowym, uszkodzenie połączenia pęcherzowo-moczowodowego, odpływy pęcherzowo-moczowodowe, a w następstwie wzrost ciśnienia w moczowodach i miedniczkach nerko­wych z poszerzeniem i wydłużeniem moczowodów i poszerzeniem miedniczek. Prowadzi to do uszkodzenia nerki już w okresie życia płodo­wego i sprzyja zakażeniom układu moczowego.

Objawem wady u niemowląt jest powiększony pęcherz moczowy i często w jamie brzusznej guz utworzony przez powiększony moczo­wód i miedniczkę nerkową. Dziecko oddaje mocz z wysiłkiem, czasem z płaczem, wymiotuje, źle przybywa na wadze, jest blade. Często zwra­ca uwagę ustanie oddawania moczu, co następuje wskutek dołączają­cego się obrzęku zastawki. Na ogół wcześnie występują objawy niewy­dolności nerek.

Leczenie. Wprowadzenie na stałe cewnika do pęcherza umożli­wia swobodny odpływ moczu, przejściowo poprawia czynność nerek i ułatwia leczenie współistniejącego zakażenia. Leczenie wady polega na rozerwaniu zastawki specjalnym rodzajem cewnika lub jej opera­cyjnym usunięciu. W przypadku odpływów pęcherzowo-moczowodo­wych i poszerzenia moczowodów konieczne są dalsze etapy leczenia urologicznego.

Zwężenie ujścia zewnętrznego cewki moczowej. U chłopców wada ta może być wrodzona lub nabyta. Powoduje trudności w odda­waniu moczu i sprzyja zakażeniom układu moczowego, prowadząc do zastoju moczu w pęcherzu, poszerzenia moczowodów i miedniczek.

Rozpoznanie ustala siÄ™ na podstawie cystografii mikcyjnej.

Leczenie polega na poszerzeniu ujścia cewki,

U dziewczynek wada ta jest spowodowana obecnością pierście­nia łącznotkankowego wokół dolnego odcinka cewki. Powoduje on za­burzenia w oddawaniu moczu, skłonność do zakażeń, wzrost ciśnienia w pęcherzu. W części przypadków występują odpływy pęcherzowo-moczowodowe.

Rozpoznanie ustala się na podstawie pomiaru ujścia zewnętrz­nego cewki. Cystografia mikcyjna nie pozwala na ustalenie pewnego rozpoznania.

Leczenie polega na rozszerzeniu ujścia zewnętrznego cewki przez wprowadzanie służących do tego celu coraz szerszych rozszerza- czy, aż do uzyskania odpowiedniego wymiaru ujścia. Zabieg ten trzeba czasem powtórzyć kilka razy.