Choroba ta występuje przeważnie u dzieci starszych w okresie doj­rzewania płciowego i obraz jej oraz przebieg nie różni się zasadniczo od przewlekłej białaczki szpikowej u dorosłych. Początek jest skryty i powolny, występuje ogólne osłabienie, pocenie się i chudnięcie. Zasad­niczym objawem jest narastające powiększenie śledziony, która docho­dzi do olbrzymich rozmiarów, zajmując niejednokrotnie większą część jamy brzusznej. Wątroba bywa powiększona, lecz w mniejszym stop­niu. Powiększenie węzłów chłonnych jest nieznaczne lub nie występu­je w ogóle. Niekiedy dołączają się bóle kończyn, u chłopców dochodzi czasem do bolesnych wzwodów prącia.

W krwi obwodowej wyraźnie zwiÄ™ksza siÄ™ liczba krwinek biaÅ‚ych, zwykle powyżej 50000 w 1 mm³, a w poczÄ…tkowym okresie choroby także liczba pÅ‚ytek krwi. Rozmazy krwi wykazujÄ… obecność granulocytów w różnych fazach rozwoju, z przewagÄ… mielocytów i metamielocytów, które stanowiÄ… ok. 50% krwinek biaÅ‚ych. Liczba mieloblastów nie przekracza zwykle 10%. WystÄ™puje także wzrost granulocytów kwasochÅ‚onnych i zasadochÅ‚onnych. Leczenie tej postaci biaÅ‚aczki po­lega na stosowaniu odpowiednich chemioterapeutyków.

Przewlekła białaczka szpikowa może kończyć się tzw. przeło­mem blastycznym, tj. przejściem w ostrą białaczkę mieloblastyczną, która nie reaguje na żadne leczenie i stanowi końcowy etap choroby.