Objawy nieziarniczych chłoniaków złośliwych są bardzo różnorodne i zależą od umiejscowienia i stopnia zaawansowania nowotworu, któ­ry może pojawiać się w każdym miejscu, gdzie występuje utkanie chłonne. Ekspansywny wzrost komórek nowotworowych niszczy pra­widłowe utkanie węzła chłonnego i nacieka otaczające komórki, dając także odlegle przerzuty. Nowotwór może być ograniczony do jednej grupy węzłów, ich najbliższej okolicy lub może być uogólniony.

Pierwotnym umiejscowieniem guza mogą być oczy (gałki oczne, oczodół), skóra, migdałki podniebienne, układ chłonny jamy noso­wo-gardłowej, grasica. Nacieki, w ośrodkowym układzie nerwowym nie występują w początkowym okresie choroby. U ok. 20-30% cho­rych nowotwór umiejscawia się w węzłach obwodowych, zwła­szcza szyjnych. Obrzmieniu ulegają zwykle grupy węzłów chłonnych po jednej stronie szyi. Są one niebolesne i przeważnie dość twarde. Powiększeniu węzłów chłonnych mogą towarzyszyć stany podgorącz­kowe, gorsze łaknienie, lecz w początkowym okresie stan ogólny nie ulega wyraźnemu pogorszeniu. Z tego powodu choroba jest często mylnie rozpoznawana jako zapalenie przyusznicy, czyli świnka, lub zapalenie węzłów chłonnych.

Nowotwór umiejscowiony w śródpiersiu przednim powoduje często wystąpienie wolnego płynu w jamach opłucnej. Występuje wów­czas duszność, kaszel, bóle w klatce piersiowej, a niekiedy na skutek ucisku — sinica, obrzęk twarzy, poszerzenie powierzchniowych na­czyń żylnych.

U ok. 30 — 40% chorych miejscem pierwotnego rozwoju nowotworu jest jama brzuszna. Nowotwór atakuje węzły krezki, okolicę kątniczo-okrężniczą, węzły chłonne pozaotrzewnowe. Występują bóle brzu­cha, nudności, wymioty, mogą wystąpić zaburzenia wchłaniania, luź­ne stolce, a czasem niedrożność. W miarę rozwoju choroby dochodzi do naciekania wątroby, śledziony, kości, mózgu i rdzenia kręgowego. Zaatakowanie ośrodkowego układu nerwowego może prowadzić do po­rażenia nerwów czaszkowych, zaburzeń widzenia, zmian w płynie mózgowo-rdzeniowym, objawów poprzecznego porażenia rdzenia i innych.

Rozpoznanie nieziarniczych chłoniaków złośliwych opiera się głów­nie na badaniu histopatologicznym guza lub węzłów chłonnych pobra­nych w czasie zabiegu operacyjnego. W niektórych przypadkach roz­poznanie jest możliwe na podstawie badania krwi i szpiku, płynu z op­łucnej lub punktatu węzła chłonnego.

Leczenie nowotworu zależy od stopnia zaawansowania i pierwotnej lokalizacji guza. Jeśli guz umiejscowiony jest w jamie brzusznej, sto­suje się leczenie chirurgiczne oraz napromienianie i chemioterapię. Najlepiej rokują guzy izolowane. Całkowite ich usunięcie chirurgicz­ne i napromienianie daje wyleczenie w 70-80% przypadków. Jeśli no­wotwór jest rozsiany i nie nadający się do radykalnego usunięcia, ro­kowanie jest gorsze, ale nie beznadziejne. Leczenie prowadzone jest w ośrodkach specjalistycznych.

Intensywne leczenie wieloma cytostatykami połączone z radiotera­pią prowadzi do obniżenia odporności organizmu i do powikłań w for­mie zakażeń bakteryjnych, wirusowych lub grzybiczych. W celu zapo­bieżenia zakażeniom dzieci są izolowane, a przy najmniejszych nawet objawach zakażenia otrzymują antybiotyki.