Pokrzywka i obrzęk naczynioruchowy

Pokrzywka i obrzęk naczynioruchowy są to dwie róż­ne postacie tej samej choroby. Bąblowo rumieniowe wykwity w ostrej pokrzywce obejmują skórę i błony śluzowe, obrzęk naczy­nioruchowy — tkankę podskórną i śluzówki. Występują pod wpły­wem różnych alergenów, głównie pokarmowych, rzadziej wziewnych, w zakażeniach pasożytami, po ukąszeniach owadów. Mechanizmy immu­nologiczne i działanie mediatorów (głównie histaminy) są przeważnie takie same jak w innych chorobach atopowych. Istnieje jednak wiele odmian pokrzywki, zwłaszcza przewlekłej, niezależnej od me­chanizmów immunologicznych, a niektóre postacie obrzęku naczynio- ruchowego są wrodzonym defektem enzymatycznym (brak inhibitora C3).

Objawy choroby mogą mieć rozmaite nasilenie, od łagodnych po­staci z pojedynczymi wykwitami do zlewnej girlandowej wysypki bąblowej w skórze z zajęciem błon śluzowych. Obrzęk naczynioruchowy może towarzyszyć pokrzywce lub stanowić jedyny objaw choroby. By­wa niebezpieczny w przypadkach znacznego uczulenia na pokarmy lub po ukąszeniu owadów, jeżeli występuje pod postacią obrzęku Quinkego, obejmując twarz, błonę śluzową jamy ustnej i górnych dróg oddechowych. Niebezpieczeństwo dla życia wynika z szybko roz­wijającego się obrzęku krtani.

Leczenie. W pokrzywce leczniczo stosowane są preparaty przeciwhistaminowe, uszczelniające naczynia (wapno, rutinoscorbin) i środki uspokajające, gdyż udział czynników psychicznych w występo­waniu pokrzywki jest znaczny. W ciężkich przypadkach istnieje ko­nieczność podania kortykosteroidów. W narastającym obrzęku krtani konieczne jest niezwłoczne podanie kortykosteroidów dożylnie lub/i adrenaliny, leków przeciwhistaminowych.

Both comments and pings are currently closed.

Comments are closed.