Alergiczny nieżyt występuje pod dwiema postaciami: jako go­rączka sienna — daje objawy sezonowe w okresie pylenia roślin i jako alergiczny nieżyt nosa niesezonowy, z objawami utrzymującymi się w ciągu całego roku.

Gorączka sienna, czyli nieżyt pyłkowy, pyłkowica występuje se­zonowo w okresie kwitnienia traw, drzew, krzewów, chwastów. W cen­tralnej części Polski objawy pyłkowicy są głównie związane z okresem pylenia traw, od końca maja do połowy lipca.

Objawy. Uporczywemu, wodnistemu katarowi nosa towarzyszy napadowe kichanie, uczucie zatkania nosa (obrzęk śluzówki), bóle gło­wy. Często dołącza się łzawienie, obrzęk i zaczerwienienie spojówek, światłowstręt, a czasem objawy astmy, ale dopiero po dłuższym czasie trwania choroby. Na skórze po kontakcie z trawą występuje niekiedy odczyn bąblowy.

Gorączka sienna występuje często rodzinnie i przede wszystkim u ludzi młodych. U dzieci do 2 — 3 r. życia pojawia się rzadko,_<chociaż czasem można już u nich stwierdzić dodatnie testy skórne na pyłki. U niemowląt i małych dzieci pyłkowica może się objawiać zaburzeniami ze strony przewodu pokarmowego (biegunka, bóle brzucha) lub zmia­nami skórnymi (pokrzywka).

Leczenie w czasie pylenia polega na podawaniu środków antyhistaminowych miejscowo (krople) i ogólnie, leków obkurczających na­czynia błony śluzowej nosa (odpowiednie krople do nosa, np. betadrin, xylomethasolinum, thymazen), czasem na miejscowym stosowaniu kropli kortykosteroidowych. W niektórych przypadkach przez cały ok­res pylenia stosowane są leki zmniejszające nadwrażliwość błony ślu­zowej na pyłki (intal w proszku lub w postaci aerozolu — Lomusol). U dzieci starszych przed okresem pylenia wskazane jest odczulanie aler­genami pyłków w postaci odpowiedniej szczepionki.

Alergiczny nieżyt nosa niesezonowy przebiega podobnie jak go­rączka sienna, ale objawy utrzymują się w ciągu całego roku, gdyż alergeny, które go wywołują, działają ciągle. Są to przeważnie alerge­ny wziewne, takie jak roztocze kurzu domowego, sierść zwierząt do­mowych, pierze, zarodniki pleśni.

Leczenie opiera się głównie na eliminacji alergenów i stosowa­niu leków objawowych jak w gorączce siennej. Odczulanie wchodzi w rachubę tylko przy uczuleniu na roztocze kurzu domowego, którego nie można całkowicie eliminować z otoczenia.