Leczenie chorób alergicznych polega przede wszystkim na eliminacji alergenów. Jest to możliwe przy uczuleniach na pokarmy, sierść zwie­rząt, leki. W przypadku jednak uczulenia na roztocze kurzu domowe­go, pyłek roślin, czyli alergenów, których nie sposób usunąć z otocze­nia dziecka, można stosować odczulanie, czyli hiposensybilizację.

Odczulanie polega na stopniowym wprowadzaniu coraz to więk­szych dawek alergenu do organizmu. Organizm w odpowiedzi wy­twarza tzw. przeciwciała blokujące, które na powierzchni alergenu zajmują miejsca uchwytu dla przeciwciał IgE, czyli rea­gin, i blokują w ten sposób odczyn alergiczny. Nie jest to jedyny mechanizm odczulania. Dzieci poniżej 5 r. życia nie powinny być leczone tą metodą.

Leki przeciwalergiczne: Intal i Zaditen mają właściwości stabilizujące komórki tuczne, czyli mastocyty. Zapobiegając degranulacji mastocytów, tj. uwalnianiu z komórki ziarnistości zawierających różne substancje chemiczne zwane mediatorami reakcji alergicznej, zmniejszają nasilenie zjawisk alergicznych.

Intal stosowany jest w astmie w postaci proszku do wziewania. Może być też podawany w katarze siennym na błonę śluzową nosa (Lomusol) lub do oczu (Opticron) albo w alergii pokarmowej doustnie (Nalcrom). Działa głównie miejscowo.

Właściwości Zaditenu są podobne, ale lek ten podany doustnie działa ogólnie. Nie można go stosować z lekami przeciwhistaminowy- mi. Intal i Zaditen stosuje się przewlekle; oba są najbardziej skuteczne w chorobach atopowych, ale stosuje się je również w astmie aspirynopochodnej i powysiłkowej. Podawane systematycznie zapobiegają występowaniu objawów alergicznych lub zmniejszają ich częstość, ale w napadzie astmy nie mają większego znaczenia.

Leki antyhistaminowe (przeciwhistaminowe) nie są skuteczne w napadzie astmy, ale stosuje się je w pokrzywce, obrzęku Quinkego, alergii pokarmowej, alergicznym nieżycie nosa.

Leki rozkurczające oskrzela są najskuteczniejsze podczas napadu astmy. Należą tu: 1) leki działające na receptory beta-adrenergiczne, 2) pochodne metyloksantyn, 3) leki blokujące receptory cholinergiczne. Poza wpływem na oskrzela, mogą one działać pobudzająco, przyspieszać czynność serca, zwiększać ciśnienie krwi, zwiększać ilość wydalanego moczu, zagęszczać śluz w oskrzelach. Należy je stosować ostrożnie, zgodnie z zaleceniami lekarza. Przedawkowane mogą powo­dować groźne dla życia objawy. Stosowane są również w przewlekłym leczeniu astmy.

Leki wykrztuśne rozrzedzające śluz ułatwiając wykrz­tuszanie śluzu wpływają na udrożnienie oskrzeli. Konieczne jest jed­noczesne nawilżanie powietrza w pomieszczeniu, gdzie znajduje się dziecko oraz podawanie do picia dużej ilości płynów.

Hormony kory nadnerczy, czyli kortykosteroidy, w choro­bach alergicznych u dzieci są stosowane rzadko ze względu na możli­wość wystąpienia objawów niepożądanych, które w organizmie rosną­cym mogą być bardziej szkodliwe niż u dorosłych. Wskazaniem bez­względnym do podania kortykosteroidów (dożylnie hydrokortyzonu) jest stan astmatyczny, wstrząs anafilaktyczny, obrzęk Quinkego z za­jęciem krtani. Czasami kortykosteroidy są stosowane w ciężkich lub przewlekających się napadach astmy albo w bardzo nasilonych zmia­nach skórnych (w postaci maści steroidowych zewnętrznie). Kortyko­steroidy mogą być podawane doustnie, w inhalacji, w kroplach do oczu i nosa (1% roztwór hydrokortyzonu).

W ostatnich latach częściej niż poprzednio stosuje się steroidy wziewne (Becotide, Pulmicort, Beklokort), gdyż podana w ten sposób działająca dawka jest znacznie mniejsza niż dawka doustna, daje mniej objawów niepożądanych. Wziewną postać leków stosuje się rów­nież w przewlekłym leczeniu np. salbutamolem.

Leki przeciwzapalne i antybiotyki są stosowane w przypadku rozwoju procesu zapalnego, który zawsze nasila objawy alergiczne. Podawanie antybiotyku może być konieczne przy długo­trwałym leczeniu kortykosteroidami, które obniżają odporność orga­nizmu, choć skutecznie na ogół hamują proces alergiczny.

Leczenie klimatyczne, usprawniające jest ważnym elemen­tem terapii chorób alergicznych. Powinno być stosowane indywidual­nie, zależnie od potrzeb i reakcji chorego.