Po okresie niemowlęcym posiłki dziecka powinny być zbliżone do posiłków dorosłych. Wprowadzanie nowych potraw jest łatwiejsze w końcu pierwszego i na początku drugiego roku życia niż później. W tym okresie trzeba dziecko przyzwyczaić do różnorodności potraw, do gryzienia i żucia i stopniowo do samodzielnego jedzenia. Potrawy po­winny być rozdrobnione, ale już nie przecierane przez sito. Podanie do ręki kromeczki chleba przyzwyczaja dziecko do gryzienia, a jedzenie nieprzetartych, a tylko rozdrobnionych widelcem jarzyn lub posieka­nej wędliny czy mięsa — do żucia. Papkowate pokarmy dziecko po­winno samo próbować nabierać łyżeczką. Dwuletnim dzieciom silnym i dobrze jedzącym podaje się 4 posiłki na dobę, słabszym dzieciom o gorszym łaknieniu — 5. Nie powinno się pozwalać na jedzenie między ustalonymi porami posiłków. Szczególnie niekorzystne jest podawanie słodyczy między posiłkami.

W jadłospisie dziecka 2-letniego musi znajdować się: 600 g mleka dziennie, twaróg, ser żółty, jajko, masło, 5 — 6 razy w tygodniu chude mięso lub ryba albo podroby, jarzyny, owoce, niewielkie ilości pieczy­wa, kaszy, cukru i słodyczy. Spośród jarzyn dopuszczalne są już wszystkie, również świeże i suche strączkowe, kapusta świeża i kiszo­na, cebula, szczypiorek, rzodkiewka drobno siekane i inne. Pożądane są wysokogatunkowe wędliny — szynka, polędwica, chudy baleron, kiełbasa szynkowa.