Przerostowe zwężenie odźwiernika. Gwałtowne, uporczywe wy­mioty u niemowlęcia w pierwszych miesiącach życia, zwłaszcza u chłopców, nasuwają podejrzenie choroby polegającej na przeroście mięśnia odźwiernika. W następstwie pożywienie z żołądka do dwu­nastnicy przesuwa się z niezwykłym trudem, a kurcze żołądka prowa­dzą do gwałtownych, tzw. chlustających wymiotów. Wymioty te występują początkowo sporadycznie, a następnie po każdym posił­ku. Rozpoznanie potwierdzają badanie rentgenowskie i/lub USG.

Leczenie jest wyłącznie operacyjne i nie należy z nim zbytnio zwlekać, gdyż operowanie dziecka bardzo osłabionego (wyniszczonego wymiotami) stwarza większe ryzyko.

Zianie wpustu, czyli odpływ żołądkowo-przełykowy lub chalazja, jest to występowanie uporczywego ulewania, związanego z niepra­widłowością wpustu żołądka (układu mięśniowego zamykającego żołą­dek od strony przełyku).

Podstawowym sposobem leczenia jest właściwe ułożenie dziecka w łóżeczku — skośnie, a nawet prawie pionowo (oczywiście głowa wyżej niż nogi!). Ułożenie takie należy zapewnić przez skośne ułożenie materaca, a nie przez podkładanie pod głowę poduszek!

Nietolerancje pokarmowe. Wymioty u niemowląt mogą być rów­nież objawem złej tolerancji mleka lub np. cukru owocowego, czyli fruktozy (tzw. fruktozemia). Białka mleka krowiego lub pokarmu kobiecego stają się alergenem, czyli czynnikiem wywołującym reakcję chorobową przewodu pokarmowego. Wymiotom w alergii na białka mleka często towarzyszą nieprawidłowe biegunkowe stolce. Le­czenie polega na zastąpieniu mleka specjalnym rodzajem mieszanek leczniczych (Nutramigen, mleko sojowe i inne).

ZÅ‚a tolerancja leków.Wymioty zwiÄ…zane ze zÅ‚Ä… tolerancjÄ… leków. Lekarz zawiadomiony o tego rodzaju reakcji dziecka zmienia sposób leczenia lub w ogóle „odstawia” źle tolerowany lek.