Na ogół w pierwszych klasach dzieci lubiÄ… szkoÅ‚Ä™, sÄ… dumne, że sÄ… już uczniami, idealizujÄ… nauczycieli. W starszych klasach u dużej częśÂci dzieci narasta krytycyzm i niezadowolenie. Stosunek dziecka do szkoÅ‚y i jego wyniki w nauce w dużym stopniu zależą od postawy roÂdziców. Rodzice krytykujÄ…cy szkoÅ‚Ä™ czÄ™sto nieÅ›wiadomie wytwarzajÄ… u swojego dziecka negatywny stosunek do szkoÅ‚y i nauki i wpÅ‚ywajÄ… na obniżenie jego osiÄ…gnięć. OkoÅ‚o 9-11 r. życia u wielu dzieci ujawnia siÄ™ niechęć do wysiÅ‚ku. W tym okresie bardzo potrzebna jest, zwÅ‚aÂszcza mniej zdolnym dzieciom, pomoc i odpowiednia zachÄ™ta w domu oraz Å›wiadomość, że sÄ… one akceptowane w szkole. Zarówno u dzieci mniej zdolnych, które osiÄ…gajÄ… zÅ‚e wyniki w nauce, jak u dzieci bardzo inteligentnych, które nudzÄ… siÄ™ na zajÄ™ciach szkolnych, stopniowo
pogÅ‚Ä™bia siÄ™ niechęć do szkoÅ‚y. CzÄ™sto niechęć tÄ™ nasilajÄ… zÅ‚e kontakÂty z nauczycielem, który nie potrafi pomóc dziecku. SprawÄ™ pogarsza krytykowanie w obecnoÅ›ci dziecka nauczyciela przez rodziców. W okÂresie szkoÅ‚y podstawowej i Å›redniej wyniki w nauce majÄ… dość Å›cisÅ‚y zwiÄ…zek z emocjonalnym stosunkiem dziecka do szkoÅ‚y.