Koniec pierwszego roku życia kończy okres niemowlęcy. 2 i 3 rok zwane są okresem poniemowlęcym. W tym okresie doskonali się pionizacja ciała, zręczność ruchów i zmysł równowagi; dziecko osiąga spory stopień samodzielności.

W pierwszym półroczu 2 r. życia dziecko stoi na palcach, schyla się po przedmiot leżący na podłodze, siada sprawnie z pozycji na plecach.                                                                                                   *

W połowie 2 r. życia biega na palcach, wspina się na sprzęty, otwiera pudełko, odwraca kartki książki, układa 3 — 4 klocki, pije z kubka i stopniowo coraz sprawniej je łyżeczką.

W drugiej połowie 2 r. życia zaczyna chodzić dłuższym kro­kiem mniej szeroko stawiając nogi, trzymane za rękę chodzi po scho­dach jedną nogą do przodu z dostawieniem drugiej.

Pod koniec 2 r. życia kopie piłkę, ciągnie zabawkę, przechodzi przez przeszkodę podnosząc wysoko nogę, samodzielnie chodzi po schodach. Pomaga ubierać się i rozbierać, próbuje nożyczkami ciąć pa­pier, smaruje ołówkiem po papierze, je widelcem, układa w górę i w poziomie 4 — 5 klocków.

Na początku 3 r. życia dziecko całkiem opanowuje chodzenie, naprzemiennie stawia nogi idąc po schodach, potrafi nieść oburącz naczynie z wodą.

W połowie 3 r. życia potrafi stać na jednej nodze, przeskakuje przeszkody, buduje z 8 klocków, bawi się piłką.

Pod koniec 3 r. życia chodzi po wąskiej desce, samodzielnie po­trafi jeść, zbierać porozrzucane przedmioty i układać je w celowy spo­sób, ścierać kurze, zapinać guziki, sznurować buty, myć i wycierać rę­ce, samodzielnie rozbierać się i ubierać z pomocą. W tym okresie wykształca się przewaga jednej ręki nad drugą.

Harmonijność rozwoju i stopień osiągniętej w ciągu pierwszych trzech lat życia sprawności ruchowej i samodzielności zależą w dużym stopniu od warunków stwarzanych dziecku przez otoczenie.