Tzw. „puste zdjÄ™cia” jamy brzusznej. Rentgenogram wykonuje siÄ™ w pozycji pionowej. RolÄ™ kontrastu speÅ‚nia powietrze znajdujÄ…ce siÄ™ zawsze w pewnej iloÅ›ci w przewodzie pokarmowym. Rozmieszcze­nie gazów i pÅ‚ynnej treÅ›ci pokarmowej dostarcza istotnych informacji, zwÅ‚aszcza przy ocenie niedrożnoÅ›ci jelit.

Badanie kontrastowe przewodu pokarmowego polega na wyko­naniu kolejno serii zdjęć rentgenowskich po podaniu doustnym środ­ka cieniującego, tzw. kontrastu. Zdjęcia te pozwalają ocenić stan ślu­zówki przewodu pokarmowego i zmiany w jego narządach.

Parietografia. Jest to badanie rentgenowskie jamy brzusznej po podaniu powietrza do jamy otrzewnej. Uwidacznia grubość ścian prze­wodu pokarmowego, zwłaszcza żołądka.

Duodenografia. Badanie rentgenowskie po podaniu środka roz­kurczającego i powietrza do żołądka, pozwalające ocenić, czy zwęże­nie dwunastnicy spowodowane jest skurczem czy też zmianami cho­robowymi.

Pasaż celowany jelita koÅ„cowego. Badanie to polega na podaniu badanemu doustnie kontrastu, odczekaniu, aż dotrze on w okolicÄ™ wy­rostka robaczkowego (ok. 2 godz.), a nastÄ™pnie uciÅ›niÄ™ciu kulÄ… gumo­wÄ… (tzw. pelotÄ…) jelit tak, aby je spÅ‚aszczyć, co umożliwia ocenÄ™ Å›lu­zówki koÅ„cowych odcinków jelita cienkiego. Badanie to jest wykony­wane u dzieci wykazujÄ…cych objawy bólowe sugerujÄ…ce „przewlekÅ‚e lub nawracajÄ…ce zapalenie wyrostka robaczkowego”. PrzyczynÄ… prze­wlekajÄ…cych siÄ™ zmian chorobowych w koÅ„cowym odcinku jelita cien­kiego jest zwykle zakażenie bakteriami z grupy Yersinia.

Wlew insuflacyjny. ZdjÄ™cie rentgenowskie jelita grubego po wyko­naniu wlewu doodbytniczego kontrastu, „rozpylonego” nastÄ™pnie na Å›cianie jelita grubego za pomocÄ… wdmuchniÄ™tego powietrza. Badanie

to wykonuje się u dzieci z podejrzeniem choroby Hirschprunga (ol­brzymiego jelita grubego), a także u dzieci, u których należy ustalić źródło krwawienia świeżą krwią (polipy, owrzodzenia śluzówki i in.).

USG. Badanie to szczególnie skuteczne jest w ocenie chorób wątro­by i dróg żółciowych, trzustki (torbiele) oraz u chorych z przerosto­wym zwężeniem odźwiernika.