Choroby nadnerczy

Działanie hormonów nadnercza. Nadnercze, dwa gruczoły o ma­sie ok. 10 g, położone powyżej górnych biegunów nerek, na tylnej ścia­nie jamy brzusznej w obrębie tłuszczowych torebek nerek, są narzą­dem niezbędnym do życia. Zbudowane są z części korowej składającej się z trzech warstw oraz z części rdzennej. Część korowa wytwarza hormony steroidowe, które odgrywają zasadniczą rolę w reak­cji organizmu na stres oraz w utrzymaniu ciśnienia krwi i stałego w niej stężenia jonów sodu i potasu. Czynność strefy korowej jest stero­wana przez układ podwzgórzowo-przysadkowy.

W części rdzennej nadnercza powstają hormony typu katecholamin (noradrenalina, adrenalina), które mają znaczenie dla regulacji ciśnienia krwi i przemiany materii, zwłaszcza podczas, reakcji na stres. Wydzielanie tych hormonów wiąże się ściśle z czynnością auto­nomicznego (wegetatywnego) układu nerwowego.

Rozwój kory nadnerczy rozpoczyna się we wczesnym okre­sie życia zarodka, syntezę hormonów można stwierdzić już od 8 tygod­nia życia wewnątrzłonowego.

Hormony kory nadnerczy, czyli kortykosteroidy, można po­dzielić na 3 grupy: glikokortykosteroidy, mineralokortykosteroidy i hormony płciowe.

Glikokortykosteroidy są regulatorami metabolizmu komór­kowego. Powodują przesunięcia przemiany materii w kierunku wzmo­żonego uwalniania energii i zwiększenia jej podaży dla tkanek. Wzma­gają procesy kataboliczne w wielu tkankach, zwiększając powstawa­nie glukozy z aminokwasów, tzw. neoglukogeneze, hamują zaś syntezę białek oraz działanie hormonu wzrostu, a więc hamują proce­sy wzrostu większości tkanek. Wywierają także hamujący wpływ na wiele czynności układu immunologicznego oraz na rozwój procesu za­palnego i alergicznego.

Both comments and pings are currently closed.

Comments are closed.