Napady hipoksemiczne

Napady hipoksemiczne występują w siniczych wadach wrodzonych serca ze zwężeniem tętnicy płucnej. Szczególnie częste są w zespole Fallota, przełożeniu wielkich pni tętniczych ze zwężeniem tętnicy płucnej i zarośnięciu (atrezji) zastawki trójdzielnej. Występują u dzie­ci w różnym wieku, najczęściej jednak między 6 — 18 miesiącem życia.

Przyczyną napadu jest nagłe zmniejszenie przepływu krwi przez płuca, wywołane prawdopodobnie skurczem stożka tętnicy płucnej. Zmniejszenie przepływu krwi przez płuca gwałtownie obniża zawar­tość tlenu we krwi tętniczej i następuje nagłe niedotlenienie mózgu. Napad może nastąpić po wysiłku fizycznym, takim jak kar­mienie, przewijanie, oddanie stolca, lub po pobudzeniu psychicznym. Niekiedy napad występuje bez uchwytnej przyczyny, np. po rannym przebudzeniu.

Obj a wy. Napad najczęściej zaczyna się niepokojem dziecka (płacz, krzyk), nasileniem sinicy lub wystąpieniem bladości i duszności, na­stępnie może dojść do utraty przytomności, drgawek lub zwiotczenia mięśni. W trakcie napadu mogą występować różnego rodzaju zaburze­nia rytmu serca aż do zatrzymania krążenia. Częstość występowania napadów jest różna, od sporadycznych do wielokrotnych w ciągu dnia.

Postępowanie. Dziecko w stanie napadu należy położyć na wznak ze zgiętymi i przywiedzionymi do klatki piersiowej kolanami, zapewnić dopływ świeżego powietrza oraz niezwłocznie wezwać leka­rza.

Leczenie. Dziecko z napadami hipoksemicznymi bezwzględnie wymaga umieszczenia w szpitalu w oddziale kardiologicznym, w celu przeprowadzenia badań diagnostycznych i ustalenia typu wady wro­dzonej serca. Ponieważ napady hipoksemiczne stanowią zagrożenie ży­cia, konieczne jest leczenie operacyjne. W niektórych przypadkach do czasu wykonania zabiegu operacyjnego stosowane jest leczenie farma­kologiczne, nie zawsze jednak skuteczne.

Both comments and pings are currently closed.

Comments are closed.