Rozpoznawanie chorób układu krążenia u dzieci, podobnie jak i u dorosłych, opiera się przede wszystkim na zebraniu wywiadu i bada­niu lekarskim oraz na wykonaniu wielu badań specjalistycznych, ta­kich jak: badanie radiologiczne klatki piersiowej, badanie elektrokar­diograficzne (EKG), polikardiograficzne, echokardiograficzne i dopplerowskie, angiografia izotopowa, cewnikowanie serca i badanie angiokardiologiczne.

Rozpoznanie wady wrodzonej serca i innych zmian w układzie krą­żenia jest możliwe już w życiu płodowym za pomocą badania echokar­diograficznego i dopplerowskiego.

Wywiad polega na zebraniu przez lekarza dokładnych danych do­tyczących: przebiegu ciąży i porodu u matki dziecka oraz rozwoju i stanu dziecka w okresie noworodkowym i niemowlęcym. Duże znacze­nie ma ustalenie, czy dziecko często przechodziło przeziębienia, zapa­lenia płuc i oskrzeli oraz czy ma okresową duszność, obrzęki, napady utraty przytomności, bicia serca lub niemiarowej czynności serca.

Badanie lekarskie obejmuje: oglądanie dziecka (ocena fizycz­nego rozwoju, zabarwienia skóry, wykrycie ewentualnych zniekształ­ceń klatki piersiowej, nieprawidłowego tętnienia), obmacywanie oko­licy serca i tętna na kończynach dolnych i górnych, opukiwanie i osłuchiwanie. Osłuchiwanie pozwala lekarzowi stwierdzić, czy czynność serca jest miarowa, czy tony serca są prawidłowe, czy występują szme­ry w sercu. Pomiar ciśnienia tętniczego krwi uzupełnia całość lekar­skiego badania kardiologicznego. Dokładne rozpoznanie chorób ukła­du krążenia, a zwłaszcza wykrycie i ocena wad serca pozwala je kwa­lifikować do leczenia operacyjnego.